GBritain.net

http://www.gbritain.net

:: Aborcja ma dwie twarze
Artyku� dodany przez: Damian (2007-03-03 23:08:56)

Kiedy politycy w Polsce zastanawiają się, jak utrudnić kobiecie dostęp do legalnej aborcji, w Wielkiej Brytanii podejmuje się starania, aby była ona dla niej możliwie najmniej bolesna.

Dwa kraje, dwa podejścia do tematu…
Marzena, Polka od trzech lat mieszkająca w Londynie, nigdy nie powiedziała nikomu, że jako młoda dziewczyna usunęła ciążę. Wiedzieli o tym tylko jej rodzice i ojciec jej nienarodzonego dziecka. Kiedy zaszła w ciążę, sama była jeszcze dzieckiem, w dodatku jej chłopak od razu oświadczył, że nie spieszy mu się do zakładania rodziny. Po wielkiej domowej awanturze matka wyciągnęła pieniądze odłożone na nowy telewizor i zaprowadziła ją do lekarza, który w ogłoszeniu w lokalnej gazecie zwięźle informował: „wywoływanie miesiączki, tanio”.
Już po zabiegu rodzice sprawę uznali za niebyłą, a ona sama nikomu nigdy nie odważyła się powiedzieć o tym, co tak naprawdę wtedy czuła. W rezultacie zabieg przypłaciła głęboką, ciągnącą się latami depresją.
Właśnie dlatego kilka dni temu przeżyła szok, kiedy koleżanka – Angielka – przy okazji jakiegoś wyjścia do pubu wyznała jej, że chodzi do psychologa, aby dojść do siebie po aborcji. I choć Marzena wiedziała, że aborcja w Wielkiej Brytanii jest legalna, dopiero teraz zrozumiała, jak wielka przepaść istnieje między podejściem do tego tematu w Polsce i tutaj.

Anglia – no problem
Aby przerwać ciążę w Wielkiej Brytanii wystarczy, że przynajmniej dwóch lekarzy potwierdzi, iż urodzenie dziecka niekorzystnie wpłynie na zdrowie fizyczne lub psychiczne matki. Pod uwagę brana jest również jej sytuacja finansowa. Aborcji można dokonać do 24 tygodnia ciąży. Jeśli w późniejszym etapie ciąży u płodu zastanie wykryta jakaś wada rozwojowa, matka praktycznie w dowolnym momencie może zadecydować o jej ukończeniu. Zabieg jest przeprowadzany w szpitalu i całkowicie bezpłatny dla wszystkich ubezpieczonych (w prywatnym gabinecie kosztuje ok. 400 funtów). Niepełnoletnie dziewczyny mogą czuć się zupełnie bezpiecznie – nikt bez ich zgody nie poinformuje rodziców ani o ciąży, ani o zabiegu. W dodatku na wyraźne życzenie pacjentki nie dołącza się do jej karty zdrowotnej informacji o dokonanej aborcji.

Polska – tabu
W Polsce sytuacja wygląda inaczej. Jak stwierdza Magdalena Środa – filozof z Uniwersytetu Warszawskiego, prywatnie feministka – łatwiej się poddać aborcji niż o niej mówić. To wciąż temat tabu. Prawo zezwala na wykonanie zabiegu tylko w takich przypadkach, kiedy ciąża jest wynikiem gwałtu, kazirodztwa, zagraża zdrowiu matki lub kiedy u płodu stwierdzi się nieodwracalne wady rozwojowe. Ale w praktyce, nawet wtedy kobieta może mieć problem z usunięciem ciąży. Pierwsze dziecko Iwony urodziło się z zespołem Downa. Kiedy po czterech latach znów zaszła w ciążę, poprosiła lekarza o skierowanie na badania prenatalne, zdecydowana na aborcję w przypadku wykrycia wady. Ginekolog wydał je, ale najpierw wiele razy odwoływał się do jej sumienia i odradzał wykonanie badania. Niestety, potwierdziło się najgorsze. Iwona udała się do innego lekarza i tym razem bez problemu dostała skierowanie do szpitala na tzw. terminację ciąży. Ale tu znów niespodzianka – szpitalny ginekolog odmówił wykonania zabiegu, ponieważ było to niezgodne z jego przekonaniami. I nie obyło się bez komentarzy o tym, jakie to matki teraz wygodne i żadna nie chce dźwigać krzyża na plecach. I chociaż Iwona miała prawo zażądać od szpitala usług innego lekarza, była tak zrezygnowana i zmęczona psychicznie, że wyszła i więcej tam nie wróciła. Za namową męża aborcji dokonała nielegalnie – w prywatnym gabinecie.

Dwa kraje, dwa problemy
Politycy w obu krajach deklarują chęć pomocy kobietom. Na tematy związane z aborcją dyskutują zarówno w Polsce jak i w Wielkiej Brytanii. Ale znów co innego jest przedmiotem tych dyskusji. Nad Wisłą Liga Polskich Rodzin chce wpisać do konstytucji sformułowanie, że państwo chroni życie ludzkie „od chwili poczęcia”. Przyjęcie tej poprawki oznaczałoby całkowity zakaz przerywania ciąży. Zamiast dawać możliwość wyboru, podejmuje się decyzję za kobiety. Nad Tamizą nie wątpi się w słuszność istnienia legalnej aborcji. Dwie sprawy zaprzątają głowę polityków – zmiana ostatecznego terminu dokonania aborcji – z 24 do 20 tygodnia ciąży oraz skrócenie okresu oczekiwania na zabieg, który w tej chwili może wynosić nawet kilka tygodni.
Dwa kraje, dwa podejścia do problemu…

--
W 2003 roku w Anglii i w Walii przeprowadzono 180 tysięcy aborcji. Dwa procent z nich dokonano między 20 a 24 tygodniem ciąży. W Szkocji w tym samym roku zarejestrowano 12 tysięcy zabiegów. W 2005 roku liczba aborcji w Wielkiej Brytanii przekroczyła 200 tysięcy Jednak znaczny odsetek zabiegów wykonuje się u pacjentek, które przyjeżdżają specjalnie w tym celu z Irlandii.

--
Aborcja to ostateczność. Ale aby rzeczywiście nią była, potrzebna jest edukacja seksualna i dostęp do środków antykoncepcyjnych. W Wielkiej Brytanii można je otrzymać bezpłatnie, w Polsce większość pigułek antykoncepcyjnych nie jest refundowanych, a koszt założenia spirali to przynajmniej 500 zł.

Agnieszka Bieńko

adres tego artyku�u: http://www.gbritain.net/articles.php?id=145